Napisan kao kritika staljinističkog sistema vladanja, Orvelov tekst dokazao je da je surovo aktuelan i danas. Riječko pozorište postavilo ga je kao kritiku hrvatskog društva, inače predvođeno Oliverom Frljićem, poznatim borcem protiv izvitoperenosti sistema i rediteljem koji ne preza da ogoli društvene poroke, anomalije i bolesti.

Frljić je za režiju „Životinjske farme“ angažovao vojvođanskog reditelja Andraša Urbana, koji ima specifičan sistem rada. Predstava je sklopljena za 10 dana kao proizvod radionica u kojima su učestvovali glumci odabrani za ovu podelu. Mnoge od njih užička publika već prepoznaje sa ranijih festivala poput Jelene Lopatić, nagrađene Ardalionom za najboljeg mladog glumca 2009. za ulogu u predstavi „Turbo folk“ u režiji Olivera Frljića.

Užička publika je videla neobičnu predstavu ogoljenog totalitarizma, simbolične scene iskorišćavanja radnika fizički, seksualno, moralno. Iskorišćavanje je isto u svim sistemima od socijalizma do kapitalizma, ljudi su uniformisani, granice izbrisane između čoveka i životinje u trci za novcem i drugim materijalnim vrednostima. Praznu scenu ispunjava samo glumačka igra, kostimi su jednolični-parna odela koja se skidaju i glumci ostaju samo u majicama i gaćama-ponovo jednolični, isti.

Scenografija nastaje pred očima publike u toku predstave, slovo A kao simbol anarhije pretvara se (premazuje farbom) u petokraku, a zatim i petokraka nestaje prekrečena u šahovnicu.

Užička publika pozdravila je dugotrajnim aplauzom uigranost riječkog ansambla, prepoznala kritike društva „i ovde i tamo“, u velikom broju prisustvovala i razgovorima nakon predstave u holu pozorišta i predstavu ocenila 4,15.